“Μην αφήσετε κανέναν να σας πει ότι δεν μπορείτε”

Ο Χρήστος πήρε το πτυχίο του! Μπορεί να είναι ένας από τους δεκάδες χιλιάδες πτυχιούχους αυτής της χώρας, παράλληλα όμως είναι και ξεχωριστός.

Η διαδρομή του δεν ήταν εύκολη, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Κατάφερε να φτάσει στο στόχο του με κόπο, έχοντας παράλληλα και τη στήριξη όχι μόνο των δικών του ανθρώπων αλλά και πολλών άλλων που στάθηκαν δίπλα του.

Και ήρθε η στιγμή να τους ευχαριστήσει όλους, με ένα κείμενο που βγάζει αβίαστα τα συναισθήματα τα οποία βίωσε από το νηπιαγωγείο μέχρι τα θεωρεία του αμφιθέατρου της σχολής του.

Ο Χρήστος Πηγάκης είναι βαρήκοος, αλλά όπως αναφέρει με περηφάνια είναι και Πτυχιούχος, και στέλνει – μέσα από το ευχαριστήριό του του δικό του μήνυμα: “Μην αφήσετε κανέναν να σας πει ότι δεν μπορείτε”

Διαβάστε και σκεφτείτε: 

“Πρώτα από όλα θα πρέπει να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Πηγάκης Χρήστος είμαι 31ετών και ανήκω στην κατηγορία εκείνων που αποκαλούνται Βαρήκοοι. Ανήκω στα παιδιά εκείνα που έπρεπε να παλέψουν διπλά για όσα κάποιοι από εσάς θεωρείτε δεδομένα. Δεν γεννήθηκα βαρήκοος, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία εχει ότι κατάφερα να πάρω το ΠΤΥΧΙΟ μου, στην ειδικότητα “ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ” του Τ.Ε.Ι Ηρακλείου!

Σημασία έχει ότι εγώ δεν σταμάτησα να προσπαθώ να μαθαίνω!!!

Να μάθω αρχικά να διαχειρίζομαι την σιωπή, στη συνέχεια από τη σιωπή να μάθω στην φασαρία χρησιμοποιώντας ακουστικά, να μάθω αφού άκουγα ήχους να τους ξεχωρίζω, να μάθω να ακούω την φωνή μου, για να μάθω να μιλάω και δεν ήταν όλα τόσο εύκολα όπως τα γράφω τώρα. (Εδώ θέλω να ευχαριστήσω την λογοθεραπευτή  μου  Κα ΦΛΩΡΑ ΕΦΡΑΙΜΟΓΛΟΥ ,οπου ηταν μαζί μου εως τα 6 μου χρόνια).

Έπρεπε να φύγω απ’ το νηπιαγωγείο, όπου αρχικά ήμουν με τα αδέρφια μου κ να βρεθώ μόνος σε ένα νέο σχολείο. Φοβόμουν . Όμως σε αυτό το νέο σχολείο η ομιλία που τόσο με δυσκόλευε, δεν ηταν απαραίτητη, η επικοινωνία έγινε ευκολότερη… μιλούσαμε κ  με τα χέρια, μιλούσαμε κ  με νοηματική. Κ λέω εμείς γιατι δεν ήμουν μόνος, είχα παρέα. Απέκτησα φίλους, που εως τώρα είναι δίπλα μου. Όπως γνώρισα κ δασκάλους πρόθυμους να μάθουν από εμάς κ να μας μάθουν, να μοιραστούν τις ανησυχίες μας, τους φόβους μας κ τα όνειρα μας. Μια τέτοια δασκάλα ήταν κ η Κα ΡΈΝΑ ΚΑΜΠΑΝΆΚΗ, την οποία ευχαριστώ. Αν κ το ευχαριστώ είναι λίγο για τα 8 χρόνια που ήμασταν μαζί. Κ που την αποχαιρέτησα για να κάνω ένα ακόμα μεγάλο βήμα

Πήγα στο 3το Γυμνάσιο κ Λύκειο, όπου κ πάλι τα δεδομένα άλλαξαν. Εδώ η Νοηματική έπρεπε να έρθει  δεύτερη σαν γλώσσα  κ πρώτη η ομιλία .και η μάθηση να θέλει διπλό κόπο, διπλή προσπάθεια, ανασφάλεια. Γράφω σωστά; μιλάω σωστά; Με καταλαβαίνουν; Μπορούμε να γίνουμε παρέα Βαρήκοοι  με Aκούοντες;  Όμως κ εδώ έπαιξαν ρόλο εκτός από τους φίλους μου κ οι νέοι καθηγητές μου, που επίσης τους χρωστάω ένα τεράστιο ευχαριστώ κ έφτασε η ώρα να τους το πω. Ήταν μαζί μου μέχρι κ την στιγμή της εγγραφής μου στο ακόμα μεγαλύτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα.

Μπήκα στο Τ.Ε.Ι, σε μια κατά ομολογία δύσκολη ειδικότητα. Το μεγαλύτερο βήμα που έχω κάνει μέχρι τώρα. Κ το βήμα που απαιτούσε τις μεγαλύτερες αντοχές μου, όπου πολλές φορές τελείωναν. Άλλη μια μετάβαση, εδώ η Νοηματική( επίσημη γλώσσα του κράτους πλέον) δεν είχε θέση στη διδασκαλία. Εγώ έπρεπε να συμβιβαστώ. Πώς; Πώς να ακούσω θεωρεία όταν ο καθηγητής δεν με κοίταζε για να διαβάζω τα χείλη του; πώς να καταλαβαίνω τι συζητάνε στα εργαστήρια όταν ο καθηγητής έκανε σαν να μην υπάρχω; Ναι…έζησα κ τέτοια. Όμως βγήκα κερδισμένος, δυνατότερος, γιατι υπήρξαν δίπλα μου άνθρωποι που θέλησαν να βοηθήσουν εκεί που το κράτος το αρνήθηκε. Αυτοί ήταν οι συμφοιτητές μου, φοιτητές από άλλες ειδικότητες, οι περισσότεροι απ΄τους καθηγητές κ η γραμματεία της σχολής ,τους οποίους υπερευχαριστώ!

… Να ευχαριστήσω και όλους εκείνους που ήταν δίπλα μου, που με συμβούλεψαν, που με κράτησαν να μην λυγίσω, που μου έλεγαν ότι αξίζω!

Τέλος, αυτό το ΠΤΥΧΙΟ είναι κομμάτι όχι μόνο δικής μου προσπάθειας αλλα κ της οικογένειας μου, που ήταν πάντα δίπλα μου. Και όταν  λέω οικογένεια δεν αναφέρομαι  μόνο στην Μητέρα κ στα Αδέλφια μου, αλλά κ στην οικογένεια του θείου μου, όπου μου άνοιξε το σπίτι του για να είμαι κοντά στη σχολή.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ…ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ !!!

Υ.Γ : Μην αφήσετε κανέναν να σας πει ότι δεν μπορείτε. Εάν έχετε αγάπη κ ανθρώπους δίπλα σα να σας πιστεύουν, συνεχίστε να αγωνίζεσθε.

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗ ΘΈΛΗΣΗ… ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πήρα ΠΤΥΧΙΟ

ΠΗΓΆΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ»

ΒΑΡΗΚΟΟΣ”

 

cretalive.gr