Σήμερα άκουσα με προσοχή όλο το Podcαst που δημοσιεύθηκε στην APOKORONAS Life, την 05η – 02 – 2024 με την συνομιλία των γνωστών δημοσιογράφων Κώστα Παπαζαχαριουδάκη της APOKORONAS Life και Παντελή Γαϊτση των ΠΑΡΑΚΡΙΤΙΚΩΝ, σχετικά με το τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αποκορώνου.
Γράφει ο Βασίλειος Θεοδωράκης
Αφού τους συγχαρώ για την επιμονή τους να ασχολούνται με τα θέματα του Δήμου μας, θέλω να αναφέρω ότι συμφωνώ με τις περισσότερα σχόλια που ακούστηκαν και να τους ευχαριστήσω, τον μεν κ. Παπαζαχαριουδάκη που έχει επανειλημμένα δημοσιεύσει στην APOKORONAS Life άρθρα μου που του έχω στείλει, τον δε κ. Γαίτση για τα καλά του λόγια προς το πρόσωπό μου, κλείνονμτας την συνομιλία τους.
Επειδή σημαντικό μέρος της συνομιλίας τους αφορούσε την δημιουργία ή μη του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (Σ.Μ.Α.) στο αγροτεμάχιο του Δήμου στη θέση Ξεπαπαδιά, πάνω στον δρόμο Τσιβαρά – Βάμος, θα ήθελα να αναφερθώ στο Ιστορικό απόκτησης του αγροτεμαχίου αυτού από την Κοπινότητα Καλυβών, για να θυμηθούν οι παλιότεροι Καλυβιανοί και να μάθουν οι νεώτεροι Αποκορονιώτες.
Το μακρινό 1983, ανέλαβα την Προεδρία του Κοιοτικού Συμβουλίου Καλυβών, επικεφαλής επταμελούς Κοινοτικού Συμβουλίου, το οποίο έβαλε ως πρώτη του πρωτεραιότητα την αντιμετώπιση των πολλών περιβαλοντικών προβλημάτων του ήδη ραγδαία αναπτυσσόμενου χωριού μας. Θυμίζω στους παλαιότερους, αλλά ενημερώνω και τους νεότερους ότι:
- Tα σκουπίδια πετιόντουσαν σε λάκκους που άνοιγε η Κοινότητα σε διάφορα σημεία της υπαίθρου του χωριού, που ο λάκκος άλλαζε θέση όταν γέμιζε, με πολλές γκρίνιες από τους ιδιοκτήτες των γειτονικών χωραφιών.
- Tα Σφαγεία όπου έσφαζαν τα ζώα οι κρεοπώλες των Καλυβών αλλά και οι περισσότεροι κρεοπώλες του Δυτικού Αποκόρωνα τρεις φορές την εβδομάδα, ευρίσκοντο στην παραλία στο κέντρο του χωριού, στο μικρό κτίριο όπου είναι οι σημερινές τουαλέτες, δίπλα στον Μεσοπόταμο. Ολα τα σφάγεια υπολείμματα έπεφταν στον μεσοπόταμο και από εκεί στη θάλασσα. Ο ποταμός είχε πολύ μικρή ροή γιατί το νερό χανόταν στην πορεία του, αλλά και το γεφυράκι στον κεντρικό δρόμο ήταν μπαζωμένο. Επίσης το δρομάκι από τον κεντρικό δρόμο μέχρι τη θάλασσα είχε το μισό πλάτος από αυτό που έχει σήμερα, με συνέπεια να είναι πλήρως ορατή η μόλυνση από τα σφάγεια.
- Τα λύμματα των οικιών στο πυκνοκατοικημένο τμήμα του οικισμού, παροχετεύοντο απ’ ευθείας στη θάλασσα μέσω του στοιχειώδους αλλά πολύ αποτελεσματικού <<παντοροϊκού>> αποχετευτικού συστήματος με πλακοσκεπείς αγωγούς, που είχε κατασκευασθεί την δεκαετία του 1930.
Ολ΄αυτά τα περιβαλλοντολογικά προβληματα προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε όσο πιό αποτελεσματικά μπορούσαμε, εκμεταλευόμενοι κάθε δυνατότητα που μας παρείχαν οι τότε συνθήκες λειτουργίας του κράτους και των θεσμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σήμερα θα αναφερθώ μόνο στο πρόβλημα των Σφαγείων, που ανέφερα παραπάνω.
Παρακαλώ φανταστείτε την κατάσταση των Σφαγείων όπως την περιγράφω παραπάνω, στο πιό κεντρικό σημείο του χωριού μας.
Η κατάσταση ήταν αφόρητη και μή ανεκτή και αμέσως ετέθη θέμα στο Κοινοτικό Συμβούλιο, περί εύρεσης νέου χώρου για την κατασκευή νέων σφαγείων. Η Κοινότητα τότε δεν είχε άλλη δική της έκταση και συνεπώς αναζητήσαμε να αγοράσουμε νέο αγροτεμάχιο. Στην προσπάθεια αυτή βοήθησε ο αείμνηστος Κωστής Κοτζαμπασάκης, από τα Ντουλιανά, που τότε ήταν Πρόεδρος της Ενωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Αποκορώνου, άνθρωπος με σημαντική επιρροή στα χωριά μας. Μας συνέστησε ένα αγροτεμάχιο, εντός της Κοινοτικής περιφέρειας Καλυβών, εύκολο σε πρόσβαση από τον επαρχιακό δρόμο Τσιβαρά – Βάμου, που ανήκε σε ένα κάτοικο των Ντουλιανών. Το αγροτεμάχιο κρίθηκε από το Κοινοτικό Συμβούλιο, ως απολύτως κατάλληλο για τον σκοπό που προοριζόταν και έτσι προχωρήσαμε στην διαπραγμάτευση για την αγορά του. Συμφωνήσαμε στο τίμημα των 500.000 δραχμών, αλλά σκοντάψαμε στην ανένδοτη απαίτηση του ιδιοκτήτη, να λάβει το ποσό μετρητά με την υπογραφή του συμβολαίου.
Το Κοινοτικό Συμβούλιο είχε ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες για τη λήψη σχετικού δανείου από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, αλλά αυτό θα καθυστερούσε τουλάχιστον έξη μήνες για την εκταμίευσή του. Το πρόβλημα αναφέρθηκε στην Λαϊκή Συνέλευση του χωριού μας (ναί, τότε κάναμε Λαϊκές Συνελεύσεις τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο, όπου συζητούσαμε όλοι οι χωριανοί ελεύθερα, τα προβλήματα του χωριού). Στην Λαϊκή Συνέλευση προσφέρθηκε ένας χωριανός μας, ο αείμνηστος Αλέκος Ανδρουλάκης, Δικηγόρος στην Αθήνα και αδελφός του κοινοτικού συμβούλου κ. Νίκου Ανδρουλάκη, να δανείσει άμμεσα την Κοινότητα άτοκα, το απαιτούμενο ποσό για την αγορά του αγροτεμαχίου. Πράγματι, έτσι έγινε και προχώρησε η αγορά.
Φυσικά το δάνειο του επεστράφη, μόλις λάβαμε την χρηματοδότηση από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
Το αγροτεμάχιο έχει έκταση περίπου δέκα πέντε στρέμματα, από τα οποία τα δέκα ευρίσκοντα ανάντι του δρόμου, όπως πηγαίνουμε στον Βάμο (δεξιά) και τα άλλα πέντε, κατάντι του δρόμου (αριστερά).
Μετά άρχισε η αγωνία της ταχύτατης κατασκευής των απαιτούμενων εγκαταστάσεων. Αποτανθήκαμε στην Νομαρχία για χρηματοδότηση, ο τότε Νομάρχης Μανώλης Λουκάκης αγκάλιασε με θέρμη το έργο, αφού γνώριζε την αναγκαιότητά του γιατί πάντα έδινε το παρόν στις Λαϊκές μας Συνελεύσεις, μας χορήγησε μια πρώτη χρηματοδότηση για να ξεκινήσουμε και υποσχέθηκε επόμενες χρηματοδοτήσεις.
Μάλιστα, επειδή η Τεχνική Υπηρεσία καθυστερούσε να κάνει τις σχετικές τεχνικές μελέτες και δημοπράτηση του έργου, με πρότασή μου στον κ. Νομάρχη και δική του συνέναιση, προχωρήσαμε στις μελέτες και τις εργασίες με μικρές εργολαβίες με αυτεπιστασία, αφού είμασταν και οι δυό μας Πολιτικοί Μηχανικοί και μπορούσαμε να συνενοηθούμε άνετα, αφού μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Παρακαλώ απλώς αναλογιστείτε ότι τότε η Κοινότητα είχε μόνο μιά υπάλληλο, την Γραμματέα.
Ετσι κατασκευάσθηκαν πολύ γρήγορα τα στοιχειωδώς απαιτούμενα έργα – κτίριο με τον σχετικό εξοπλισμό, δρόμος πρόσβασης, δύο βόθρους για τα λύμματα, ένας συπτικός και ένας απορροφητικός, ηλεκτρολογική εγκατάσταση, υδραυλική εγκατάσταση, δίκτυο αποχέτευσης και στοιχειώδης περίφραξη.
Ετσι μεταφέρθηκαν εκεί τα σφαγεία τα οποία λειτούργησαν επαρκώς για τουλάχιστο δύο με τρεις δεκαετίες, μέχρι που μεταφέρθηκαν υποχρεωτικά εκ του Νόμου, στα κεντρικά σφαγεία Χανίων.
Είμαι περήφανος που επί των ημερών μου ως Πρόεδρος της Κοινότητας, αποκτήθηκε αυτό το αγροτεμάχιο που σήμερα αποτελεί ένα πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο προς αξιοποίηση, του Δήμου Αποκορώνου.
Σε επόμενο σημείωμα, μπορούμε να αναφερθούμε και στο άλλο αγροτεμάχιο του Σκουπιδότοπου Καλυβών, του οποίου το πρώτο τμήμα πάλι το απέκτησε η Κοινότητα επί των ημερών της Προεδρίας μου και το υπόλοιπο τμήμα επί Προεδρίας του αείμνηστου Αντώνη Κοτρωνάκη. Και αυτό το αγροτεμάχιο, αποτελεί επίσης ένα πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο προς αξιοποίηση, του Δήμου Αποκορώνου.
Ολα τα παραπάνω μπορούν να επιβεβαιωθούν από τα Αρχεία της Κοινότητας Καλυβών.
Φεβρουάριος 2024
Βασίλειος Θεοδωράκης
Ενεργός πολίτης Καλυβών
